14 dic 2006

Breisleach

Mi sono ritrovata seduta in macchina, in un parcheggio, fuori il freddo e tante stelle. E ho intonato Breislach. Non so perché, non so come, è venuta così. E mi sembrava di sentire la mia voce riempire un glen e invece forse, riempivo soltanto il cuore.

Ho pensato a Lila, a Carlo Galantini, alla session di un anno fa ad Assago.

Ho paura che si stia chiudendo un'epoca ma fingo di non pensarci e canto.

Breisleach

Chaidh mi `n-dé dhan choille challtainn
Shireadh chnòthan airson biadh
Ach `s e bh`air a h-uile geug ach
D`aodann-sa gam thriall
Chaidh mi `n-dé gu tràigh a`mhaoraich
Lòn de choilleagan a bhuain
Nochd a h-uile slige neamhnaid
D`àilleachd-sa a luaidh

Chaidh mi staigh dhan aon taigh-òsda
Son do sgiùrsadh as mo cheann
H-uile glainne thog mi thaom do
Mhaiseachd aist`na deann
Chlaon mi tràth a-raoir dhan leabaidh
Thusa ruagadh as le suain
Ach cha tug thu cead dhormh cadal
Gus an dèanainn duan

Dh`iarrainn-sa bhith saor od thòireadh
Ach gu bheil sinn roinnt o chèll`
Do chumadh bhith an àlt`do shamhla
Agam bhios an fhèill
Dh`fhàg thu mi`nam bhaothair gòrach
Bòdhradh chàirdean le do chliù
Nuair a thig thu chi lad nach eil
Mearachd ann am fhiù

Chi iad sgurr a`danns le saobh-shruth
Famh is iolair` anns an ruidhl`
Stamh gu caomh ag altram sùbh-làir
Mireadh mu an sùil
Chi lad mis`is thusa sùgradh
Bil ri bil ar n-anail aoint`
Cniadachadh mar seo gu sior le
Chèile b`e ar maoin...

1 commento:

Anonimo ha detto...

Fa parte della nostra lucida e consapevole maturità che le epoche passano, e anche in piccolo le nostre ere si succedono a nuove.
Pensare al passato con nostalgia è lecito ma francamente è un perdita di tempo, un pò come rimasticare il masticato. Pensare e sperare al futuro, un inutile esercizio di fantasia che ci fa perdere contatto con la realtà. In realtà esiste solo il presente ed è questo che fa di noi dei potenziali saggi.
madhur